Zo’n drie maanden geleden was Geusje voor het eerst loops. In een eerdere blog vertelde we al dat we ervoor gekozen hadden Geusje na de eerste loopsheid te laten steriliseren. We vertellen graag onze ervaringen over de sterilisatie!
Wanneer laten steriliseren?
Ruim voor de eerste loopsheid hebben we ons al laten informeren voor deze ingreep. We hoorde namelijk weleens dat het ook (zonder consequenties) mogelijk is om een hond voor de eerste loopsheid te laten steriliseren. Wij hebben vervolgens bij drie dierenartsen navraag gedaan hierover en zij gaven aan alleen de ingreep te doen na de eerste loopsheid.
Je moet goed opletten wanneer het juiste moment is om de hond te laten steriliseren. Na de loopsheid moet eerst de boel in het lichaam weer herstellen, de ingreep kan daarom pas na 2 tot 3 maanden worden uitgevoerd. Wacht niet te lang, want daarna gaat het hondenlichaam zich weer klaarmaken voor de volgende loopsheid en ben je mogelijk alweer te laat. Het is dus even een kwestie van goed plannen ;-).
Tip: schrijf de eerste en laatste dag van de loopsheid in je agenda op en maak alvast een herinnering in je agenda aan om een afspraak te maken bij de dierenarts!
Wat zijn de voor- en nadelen van de sterilisatie? En wat zijn de risico’s?
Voordelen:
- Geen loopsheid meer (logisch);
- Geen (tijdelijke) gedragsverandering meer;
- Niet meer weglopen vóór-, tijdens-, en na de loopsheid;
- Verlaagd risico op baarmoeder en hormoon ziekten (kanker);
- Geen baarmoederontsteking meer mogelijk;
- Verlaagd diabetes risico;
- Voorkomt schijnzwangerschap.
Nadelen:
- Risico op incontinentie;
- Voortplanting is niet meer mogelijk;
- Kans op verandering van de vacht;
- Grotere eetlust;
- Vergroot kans op gewichtstoename, simpel gezegd: je hond wordt dikker 😉
- Last but not least: het is duur.
De “gewone” manier of laparoscopisch steriliseren?
Tegenwoordig heb je twee manieren om de hond te laten steriliseren. Met de klassieke manier van sterilisatie wordt een snede in de buikwand gemaakt, waarbij de eierstokken buiten de buikholte worden afgebonden. Bij laparoscopische sterilisatie maken ze 3 kleine gaatjes, waarbij de eierstokken in de buikholte worden afgebonden (vergelijk dit met de bekende kijkoperatie bij mensen).
Wij hebben gekozen voor de laparoscopische (kijk-) operatie. Dit omdat je hond hier veel minder last van schijnt te hebben na de operatie waardoor ze minder pijn hebben en alles sneller hersteld omdat ze niets écht door-/kapotsnijden. Bijkomend voordeel is dat er slechts drie kleine hechtingen zijn die vrij snel herstellen.
Wij hebben Geusje laten helpen bij Dierenhospital Visdonk in Roosendaal. De laparoscopische sterilisatie was bij hun €80,- euro duurder dan de klassieke manier. Het kwam op een totaalbedrag van (niet schrikken) €420,-! Dit bedrag bepalen ze o.a. op basis van het gewicht/de grootte van de hond. Geusje is 16 kg zwaar, dus wellicht als je een kleinere Pomsky hebt dat dit iets goedkoper is.
De ingreep
Op vrijdagochtend om 09.15 uur mochten we Geusje bij de dierenarts brengen. Ze moest voor de ingreep nuchter zijn, dus ze heeft d’r ontbijt overgeslagen (vond ze super vervelend, haha).
Een paar uur later werden we gebeld dat alles goed was gegaan en dat we haar om 14:30 uur mochten ophalen!
We kregen de keus voor een pakje of kap, wij hebben voor een pakje (een soort babyromper voor honden) gekozen omdat wij dachten dat dit het meest praktische is.
Het moment dat we haar mochten ophalen was heel aandoenlijk. Ze leek een beetje boos op ons, ze dacht vast ‘hoe kunnen jullie dit mij aan doen?‘. Wel zag ze er schattig uit in dat pakje! In de auto was ze heel rustig maar begon het piepen. Eenmaal thuis kroop ze gelijk haar mandje in. Ze wisselde het piepen af met slapen en het slapen weer met piepen.. Zo ging het heel de avond door. Ze heeft die dag nauwelijks gedronken of gegeten, maar dit schijnt erbij te horen.
Het herstel na de sterilisatie
De dag erna ging het al een heel stuk beter. Ze herstelde mega snel! Ze moest 10 dagen rustig aan doen. Dit houdt in: niet met andere honden spelen, niet rennen, niet springen, niet zwemmen en niet gek doen. Dat was wel een uitdaging.. Het was heerlijk weer, maar we mochten er niet op uit en in de tuin moest ze ook rustig aan doen. Dit was bijna niet te doen…
Een aantal dagen later belde de dierenarts ons op om te vragen of alles goed ging. Deze betrokkenheid voelt goed en we konden meteen wat vraagjes stellen om na te gaan of het “normaal” was.
Als we bij haar waren, deden we het pakje vaak uit. Dat vond ze veel prettiger. We moesten er dan natuurlijk wel opletten dat ze niet aan de wonden ging zitten! Geusje bleef er gelukkig goed af. Tot dat ene moment… Toen we (drie dagen vóór de hechtingen eruit mochten) een kwartiertje buiten de deur waren hadden we haar alleen gelaten zonder rompertje. Bij thuiskomst zagen we dat ze aan een wondje had gezeten. Ze dacht vast ‘wat de dierenarts kan, kan ik ook!’ Ze had namelijk alvast één hechting eruit gehaald… Het was wel dicht en het zag er rustig uit. We hebben direct eventjes de dierenarts gebeld, maar die zei gelukkig dat het geen kwaad kon. Vanaf dat moment lieten we haar geen seconde meer alleen zonder het pakje aan, nog even doorsukkelen de laatste daagjes! 🙂
Na 10 dagen moest ze terugkomen naar de dierenarts voor controle en mochten ook de hechtingen eruit ;-). Het zag er allemaal keurig uit! Eind goed al goed.
Merken we al verschil?
Bij een sterilisatie komt dus mogelijk ook vacht- en gedragsverandering kijken. Hier hebben wij tot op heden nog niets van gemerkt, dit kan ook best wel lang duren voor dit merkbaar is. Mocht dit het geval zijn dan zullen we ook hier weer een blogje aan wijden!
Heb je vragen over de sterilisatie of mis je belangrijke informatie? Laat gerust een berichtje achter onder deze blogpost.